PROFIL IGRAČA:
Džon PeksonZa Džona Peksona su čuli samo zagriženi fanovi NBA lige i navijači Bulsa, i to najviše zahvaljujući njegovom spektakularnom pogotku izvan linije 7,24 m u 6. utakmici velikog finala 1993. godine u gostima protiv Feniks Sansa. Time je popularni Pax oteo ispred nosa titulu brbljivcu Čarlsu Barkliju, ali i Majerleu, Čejmbersu, Ejndžu i Kevinu Džonsonu - redom Ol-star igračima.
Njegov otac je takođe igrao profesionalno košarku, dok je rođeni brat Džim bio priznato NBA ime tokom 80-ih sa Portlandom, čak je dogurao i do Ol-star nastupa i u par sezona bilježio preko 20 poena u prosjeku.
Džon je pohađao poznati Notr Dam univerzitet i bio vođa ekipe Fajting Ajriša tokom juniorske i seniorske godine. U obje sezone je biran u All-American timove i ostao je jedan od 10 najboljih strijelaca u istoriji koledža.
Po njemu je nazvana nagrada koja se dodjeljuje najboljem trojkašu Notr Dam univerziteta na kraju svake sezone, John Paxson Shooting Award.
Na draftu 1983. ga kao 19. pika biraju jaki Sparsi, predvođeni strojem za koševe Gervinom ali i Džonijem Murom i Majkom Mičelom. Mur je legenda franšize i u tom momentu elitni plej, što je značilo malo minuta na terenu za Peksona.
Već nakon neuspješne ruki sezone on je želio da napusti košarku i okrene se biznisu, jer je to diplomirao na koledžu. Ipak odlučuje da pruži sebi još jednu šansu u NBA karavanu. Potez karijere.
Odigrao je u San Antoniju još jednu osrednju sezonu a potom kao slobodan agent potpisao za nadolazeću silu, Čikago Bulse. Njihov novi GM Džeri Kraus je osjetio da bi Pekson mogao biti idealan partner momku koji se zove Majkl Džordan.
Ali nije sve išlo tako glatko jer je Džordan imao težu povredu stopala na startu sezone i propustio je ogroman broj mečeva, što je rezultiralo katastrofalnim skorom Bulsa 30-52. No, nekim čudom i sa tako slabim brojem trijumfa Čikago je ušao u doigravanje, gdje su ih čekali moćni Seltiksi, po mnogima najjači tim ikad okupljen, onaj isti koji je u Boston Gardenu tokom sezone (sa plejofom) ostvario učinak 50-1.
Leteći Majkl se vratio i uzalud strpao prvo 49 pa onda i 63 poena Seltiksima, što je rekord plejofa, ali su Bulsi oba puta poraženi. Jednostavno postava Džonson-Ejndž-Bird-Mekhejl-Periš, uz Voltona i Sihtinga sa klupe, bila je prejaka.
Džon Pekson je svoj šou imao u poslednjem meču serije u Čikagu, koji je opet dobio Boston za 3-0 i metlu. MJ je zaustavljen na 19 poena a Bulse je u igri do pred kraj održavao Pekson, strijelac 23 poena.
Sledeća godina je statistički najbolja u njegovoj karijeri. Ostvario je lične rekorde u poenima (11.3 po meču), skokovima (1.7), asistencijama (5.7, najviše u timu Bulsa) i postignutim trojkama (52 komada). Džordan je osvojio prvu titulu najboljeg košgetera lige. Uspjeha u plejofu nije bilo, jer su na Istoku harali Kelti i Pistonsi koji postaju najgori košmar za Džordana i 3 puta uzastopno ga izbacuju iz doigravanja.
Kraus je ipak sklapao šampionski mozaik, dodajući Bulsima Pipena i Granta, potom Hodžisa i Kartrajta i na kraju Armstronga.
Klupu preuzima Fil Džekson. On je bio skeptik po pitanju mogućnosti Peksona da u pohodu Čikaga na tron NBA parira alama kakve su Medžik Džonson, Porter, Prajs, Stokton, Džekson i naravno Ajzea Tomas.
Džon mu je odgovorio partijama na parketu. Pošto su 1991. Bikovi napokon izbacili Detroit u finalu Istoka, rival na putu do trofeja su im bili Lejkersi. Na opšte iznenađenje ekipa iz LA dobija prvi meč u gostima. Tada na scenu stupa Pekson koji u drugom meču serije
izjednačava rekord NBA finala šutirajući perfektnih 8/8 iz igre.Svi su znali da je odličan šuter, ali niko nije očekivao da će u velikom finalu imati procenat realizacije od fantastičnih 65,3% na 5 utakmica. Pekson je priredio još jednu maestralnu partituru u odlučujućem petom meču sa 20 poena uz 9/12 iz igre. Ubacio je 10 poena u poslednja 4 minuta meča i bio najzaslužniji za preokret Bulsa, preokret koji je gradu Čikagu donio prvi šampionski baner nakon 25 godina postojanja. Tokom finala Pekson je davao 13.4 ppg, sve to protiv Medžika.
Takođe, u toj sezoni je ostvario lični rekord sa 28 koševa protiv Birdovih Seltiksa a trojke je gađao 5/5.
I u narednoj sezoni Pekson je bio startni plejmejker ekipe, sa zadatkom da što više dodaje loptu Džordanu i Pipenu, da podučava mladog Armstronga i da pospremi svaki otvoren šut spolja. Džon je to radio vraški dobro.
U finalu su pali Blejzersi 4-2.
Konačno u sezoni 1992/93 kada su Bulsi ostvarili istorijski three-peat, prvi nakon 27 godina, Pekson je predao startersku poziciju Bi-Džej Armstrongu. I dalje je bio najbolja spot up opcija sa klupe, Džeksonov džoker. Sve do već pomenute trojke koja je slomila srca hiljadama navijača Sansa koji su imali prednost domaćeg terena (i izgubili sva 3 meča kod kuće).
Tada Majkl zbog očeve smrti (ubio ga klinac koji je nosio Džordanov dres 23) odlazi u prvu penziju, da bi se oprobao u bejzbolu u dresu Birmingem Baronsa, a Bulsi su bez njega ostvarili 55 pobjeda tj. samo 2 manje nego sa njim. Peksona su već stizale godine a imao je i bolnu povredu, te on u avgustu 1994. stavlja tačku na, sigurno ne vanserijsku ali svakako bogatu i uspješnu sportsku karijeru. Statistički parametri su mu 7.2 ppg, 3.6 apg i 49,9% šuta iz igre.
Kratak rezime:
*11 godina u NBA ligi (1983-1994);
*3 šampionska prstena (1991-1993);
*završio u Top 10 igrača po procentu šuta iz igre 1990/91;
*najprecizniji trojkaš u plejofu 1993;
*četvrti po broju odigranih utakmica u dresu Čikago Bulsa (ispred su samo Džordan, Pipen i Sloun), šesti asistent franšize.
Peksonova hladnokrvnost, takmičarski duh i šuterske vještine učinile su ga miljenikom publike u Čikagu i jednim od omiljenih Džordanovih saigrača. Osim toga, on je za 6 godina na poziciji generalnog menadžera Bulsa oživio posrnulu franšizu genijalnim potezima, od kojih se ističu draftovanje Derika Rouza ispred izvikanijeg Bizlija, draftovanje Hajnriha, Gordona i Noe i trejd za Denga. Džon Pekson je tako postavio temelje današnjih snažnih Bikova koji su ozbiljan kandidat za titulu.
Tajnu košarkaškog uspjeha otkriva izreka:
Great teams have great role players, a Pekson je bio jedan od njih.
