Šah

[medjutim]

Teodora Injac je prva Srpkinja koja je izborila velemajstorski bal. To nisu uspele ni Alisa Marić kao treća u svetu, ni Nataša Bojković.

A junakinja poslednje runde je Gergana Pejčeva koja je osvojila odlučujući poen za Bugarsku. Zato, i ne samo zato, ide i slika:

[medjutim]

Kakva godina za Alekseja Saranu, novog prvaka Evrope u ubrzanom šahu (iliti Rapid)

[grobar_Zvornik]

https://sportal.blic.rs/sportske-vesti/osmogodisnji-srpski-sahista-leonid-ivanovic-ispisao-istoriju-saha/2024012211254782725?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=sportal.rs-page-post&fbclid=IwAR2Ud_7eZegP_YVN7Vf24sWqJ3rSAiBTbZpZ4orDy05szpaGYhOWJ7aUQBM

[medjutim]

evo i partije, koga interesuje..

[Starks]

Prati li ko turnir kandidata? Makanja Gukeš nadomak pobjede i prava da izazove Lirena (po meni bi imao i status favorita).

Pola boda manje imaju Nepomnjaši, Nakamura i favorit kladionica Karuana.

Noćas na programu zadnja runda. Nakamura sa bijelim protiv Gukeša, Karuana isto sa bijelim protiv Nepa.

Firuzja je baš podbacio, iako je dobio Gukeša u prvom duelu. Jedan od razloga (čitaj: izgovora) zbog kojih je Karlsen odustao od nastupa u prethodnom meču za titulu je uslovljavanje FIDE da mu suparnik bude Firuzja

[medjutim]

ih, pratim pa dremam na poslu.

Čekamo Gukeša, jer je pre nešto više od 5 godina drugi velemajstorski bal osvojio u Paraćinu, a lokalpatriotizam je čudo.

(iz sličnih razloga sam navijao i za Pragga, a prošli put za Rapporta, ali nije im baš pomoglo)

[Starks]

Blještave brojke i rejtinzi od 2800+ po strani, mislim da je ovo druga najlošija šahovska epoha od Drugog svjetskog rata, tik iza kasnih 1990-ih i početka milenijuma.

Fišer bi većinu učesnika turnira kandidata dobio da im pruži piona fore.

[medjutim]

Nema šanse.

Preciznost igre je bitno porasla od Fišerovog vremena, ovo koliko precizno ljudi danas igraju je neverovatno, a ona najduža partija ikad između Karlsena i Nepa od pre par godina je udžbenički primer za to.

Uz sve to, igrači danas nemaju luksuz odlaganja partije i nastavljanja kroz dan-dva - ključna partija u poslednjem meču Kasparova i Karpova igrana je iz tri dela. Pre 30 godina bi noćašnja partija Nepo-Karuana bila mnogo manje haotična, jer bi Karuana kovertirao 41. potez i obojica bi sutradan došli sveži i spremni

Danas se igra dosta brže, i mnogi stariji majstori bi imali problema da se priviknu na taj tempo.

A Fišer ni protiv Spaskog nije mogao bez svojih psiholoških igrica..

[Starks]

Ne dijelim takvo mišljenje, zvuči kao truizam. Otprilike kao izjava "osoba koja danas ima 27 godina kroz deceniju će imati 37". Veća preciznost nije nastala zbog kvalitativnog skoka ljudske inteligencije u odnosu na period prije 50-60 godina, već isključivo zbog napretka tehnologije, što je olakšalo učenje i analizu. I o tome su govorili prethodni svjetski šampioni, izražavali bojazan da će velemajstori biti u stanju da memorizuju otvaranja i poteze poput kompjutera.

Karlsen je u svim serijama za titulu šampiona dobio ukupno 11 partija (ne računajući blic partije), od čega 4 protiv indisponiranog Nepomnjašija 2021. nakon nevjerovatnog poraza u najdužoj partiji koju si pomenuo, koji ga je psihički uništio.

Uporedi to sa Fišerovom dominacijom tokom 1971-1972. i 20 uzastopnih dobijenih partija protiv najboljih šahista tog vremena. Pa samo razbijanje Petrosjana (6,5 - 2,5) zaslužuje divljenje.

Možda griješim, mislim da vodeći šahisti današnjice ne bi mogli da potuku stotog na FIDE listi sličnom prednošću, iako je razlika u rejtingu nekoliko stotina bodova.

[Ćoba]

Nije isti šah definitivno. Količina informacija koju danas imaju profesionalni šahisti je nezamisliva, dosta toga se svodi na to ko ima bolju memoriju da zapamti svu tu pripremu.

Prije su igrači sami otkrivali nove linije i to često i u toku partije.

Tako da je nezahvalno porediti. Recimo po meni bi Nakamura bio odličan igrač i u to vrijeme. Karslen bi naravno u svako vrijeme bio vrhunski.

[Starks]

Nije isti šah definitivno. Količina informacija koju danas imaju profesionalni šahisti je nezamisliva, dosta toga se svodi na to ko ima bolju memoriju da zapamti svu tu pripremu.

Prije su igrači sami otkrivali nove linije i to često i u toku partije.

Tako da je nezahvalno porediti. Recimo po meni bi Nakamura bio odličan igrač i u to vrijeme. Karslen bi naravno u svako vrijeme bio vrhunski.

Tačno, većina njih zapravo bi bili odlični igrači u prethodnim epohama. Šah je izgubio na značaju što zbog pojave drugih djelatnosti (namjerno izostavljam riječ sport), što zbog kraja Hladnog rata i nestanka ideološke komponente. Sovjetski pogled na šah kao intelektualnu aktivnost, a na kartaške igre kao na poroke preovladavao je i kod nas. Zbog toga je literatura o npr. bridžu, pokeru, blekdžeku kod nas nepostojeća.

Ali...

Meni je uporediva eksplozija individualnih dostignuća u NBA (60+ poena, 70+ poena) sa pojavom šahista koji kao tinejdžeri ili u ranim dvadesetim godinama života prebace rejting 2800, što je bilo nezamislivo u zlatnoj eri šaha. Naoko epohalni uspjesi, suštinski isprazni. Inflacija "izuzetnosti" da bi se, eto, pokazalo da živimo u najboljem od svih doba, u najboljem od svih svjetova.

Uvijek će me više zanimati kombinatorike Rašida Nežmedinova kojima je bacao u rebus svjetske šampione, nego nastupi Veslija Soa ili Vašije-Lagrava.

[Starks]

https://fosmedia.me/sport/ostali-sportovi/igre-oko-sahovskog-prijestola-nadmudrivanje-kine-i-indije-na-64-polja

[medjutim]

Uvijek će me više zanimati kombinatorike Rašida Nežmedinova kojima je bacao u rebus svjetske šampione, nego nastupi Veslija Soa ili Vašije-Lagrava.

to ti je priča svih sportova u današnje vreme.

kao što se u fudbalu priča o likovima koji ti u nižim ligama razvaljuju ali ih mrzi da idu od kuće, o trenerima koji pošalju sve u napad pa povremeno odvale favorita na prepad, kao što u košarci imaš slične likove koji ti ubace 30 poena kad im dođeš u goste ali nisu u stanju da to rade na najvišem nivou, tako i u šahu imaš likove koji će da igraju vrhunski zabavan šah gde je svaka treća partija vatromet, ali..

Polugajevski je tukao Nežmetdinova gde god ga je stigao, izgubio samo jednom, i često se nervirao što je ta jedna partija bitnija od svega ostalog. Ali zbog te partije uopšte znamo za Nežmetdinova.

Korčnoj je bio streptomicin za te razbarušene likove, uključujući i samog Talja, protiv kog je imao +13 -6 =29, ali do momenta kad je Talj promenio stil igre i proširio svoj repertoar bilo je drugačije - 1968. rezultat je bio +10 -2 =17. I nije slučajno što većina opštepoznatih partija koje je Talj igrao potiče iz prvih 25 godina, iako je kasnije bio dosta bolji igrač - jednostavno su zanimljivije.

A isto to vreme koje nam danas izgleda kao zlatno doba šaha je u isto vreme zlatno doba brzih remija.


Igranje za raju i igranje na rezultat nisu ista stvar. I tad je prilagođavanje igre protivniku bilo normalna stvar, samo što danas kad na klik nađeš stotine partija svakog velemajstora to prilagođavanje ide mnogo lakše.

Petrosjan u jednoj svojoj knjizi ima priču o meču protiv Fišera - kad je završio meč protiv Korčnoja, dobio je kovertu adresiranu na pobednika, u kojoj je neki majstorski kandidat iz provincije našao jak potez u popularnoj varijanti, ubeđen da Fišer ne zna za to.

I već u drugoj partiji je prodao foru Fišeru i dobio partiju, i time je zaustavio niz od 20 vezanih pobeda.

Danas je tako nešto nezamislivo, a vreme ne može da se vrati unazad.

Što se mene tiče, svaka čast za vatromete, sve je to lepo, ali više me oduševljavaju ovakve stvari.